Παρασκευή 4 Μαρτίου 2011

Ατάκτως...

Πότε έγινε και οι άνθρωποι μικρύναν τόσο;

Μόλις χτες δεν ήταν που γελούσαμε μαζί;

.......................................



Όλα γίνονται τόσο γρήγορα, μόνο η ελπίδα μοιάζει να αργεί...

.......................................

Πότε έγινε και η αξία της ζωής θέλει απόδειξη;

Μόλις χτες δεν ήταν που πολεμούσαμε μαζί;

......................................

Χάθηκες στην ίδια πόλη που κάποτε είχες βρει τον εαυτό σου...

.......................................

Είμαστε πια τόσο ξένοι...

7 σχόλια:

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Αχ πόσο εύκολα ξεχνάμε

HappyHour είπε...

πες μου τι θυμήθηκες;

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Το τραγούδι των Κατσιμιχαίων - το μπλάιμπ-τρόι καφέ και χιλιάδες πράγματα που κάνουμε πως ξεχνάμε μόνο και μόνο για να τα αφήσουμε πίσω μας

kranioUtopia είπε...

Δεν ξέρω αν χθες γελούσαμε μαζί
μα πάντα θα υπάρχουν κάποιοι
που θα γελούν εις βάρος μας.

HappyHour είπε...

Γελάει καλύτερα όμως όποιος γελάει τελευταίος...

Καλώς ήρθες!

Ανώνυμος είπε...

Είμαστε πια τόσο ξένοι...
Νόμιζα ότι μόνο εγώ φοβόμουν...

HappyHour είπε...

Α θα σε μαλώσω, ακούς εκεί φοβάσαι... κοτζαμαν μέρα κατά του φόβου είχαμε, τσ τσ τσ :Ρ

Είμαστε πια τόσο ξένοι... :(